Dag 04 Graskop – Hoedspruit  Tshukudu 2007-10-08

Vannacht heeft het behoorlijk geregend terwijl er ook volop onweer in de lucht zat. We hebben desondanks goed geslapen. Gonda heeft gisterenavond de tassen al weer gepakt zodat we vandaag na het ontbijt vlot kunnen vertrekken. Bij het wederom copieuze ontbijt ligt voor ons ook de rekening klaar. We hebben al een flink deel vooraf betaald,zodat er voor nu nog maar weinig overblijft. De wel afgesproken maar niet genoten maaltijden zijn ook keurig niet in rekening gebracht.

Naar Tshukudu

Na het ontbijt slepen we de bagage aan boord en nemen we afscheid van de hond en de huishoudster en om even voor negenen rijden we het hek uit. In tegenstelling tot gisteren is het vandaag bepaald geen mooi weer. Het regent weer en ook donderslagen zijn ons deel. We gaan eerst naar de Spar om wat inkopen te doen.

Graskop centrum

Bij de winkel aangekomen komt ons een opgewekt gekwetter van stemmen tegemoet. Het is vandaag maandag en dus gaat iedereen naar het werk. Bij de Spar is kennelijk een verzamelpunt waar alle zwarte werkers in een keurige blauwe overall gestoken, worden opgehaald om naar de diverse werken te gaan.

De mensen worden in open pick-ups vervoerd, met zijn tienen in de laadbak. Anderen mogen in een busje kruipen. Het is verwonderlijk hoeveel mensen er kennelijk in zo’n busje kunnen. En iedereen heeft het hoogste woord.

Bosboksrand

We rijden richting Bosboksrand via de Kowynspass. We rijden in de regen door een prachtig boslandschap. De weg daalt voortdurend. En omdat veel mensen hier lopend naar het werk of de bushalte moeten, lopen er dus ook veel mensen op de weg. Na zo’n 12 kilometer naderen we Bosboksrand. Juist voor de dorpsgrens zit een dame naast haar auto op haar hurken te ……
Bosboksrand is een uitgestrekte plaats met wel twee begrafenisondernemingen en veel bedrijven die iets met bosbouw te maken hebben. Het is een arbeidersplaats. De huizen zien er erg armoedig uit. Overal langs de weg zie je mensen hetgeen ze over hebben te koop aanbieden. Op de weg is een ware vloot van pick-up trucks waarmee werkenden vervoerd worden. Hoewel de meeste mensen op schoenen lopen zien we er ook verscheidene die het op de blote voeten moeten doen. Al met al is het druk met mensen en  voertuigen. Vooral de contrasten tussen modern en ouderwets en tussen arm en rijk vallen op. Wat ook opvalt is dat alle arbeiders zwart zijn. Bij de bazen is het gezelschap meer multiraciaal. Ik denk dat hoewel de economie van Zuid-Afrika de meest welvarende is van zuidelijk Afrika, er nog een lange weg te gaan is om voor een ieder een economisch acceptabele situatie te creëren.

Onderweg

Het landschap is hier overal prachtig maar de rotzooi in de dorpen is niet te beschrijven. Bovendien wordt hier geen geld uitgegeven voor luxe zaken zoals voetpaden. Hierdoor ontstaat een rommelige indruk. In Canada zie je ook veel zandwegen, maar op de een of andere manier lijken ze hier rommeliger en niet af. Doordat veel zijwegen onverhard zijn zien de overigens wel goede geasfalteerde wegen er bij de aansluiting met die zijwegen niet uit. Veel los zand of zoals vandaag met de regen veel blubber.

Om ons op te vrolijken hebben ze langs de weg niet alleen waarschuwingsborden voor overstekende herten, maar ook dito borden voor olifanten, hippo’s en neushoorns geplaatst. We passeren Klaserie voor we het weten en rijden verkeerd. Gelukkig heeft Gonda het gelijk door. En hoewel ik brom “Hoe kom je erbij” blijkt ze het bij het rechte eind te hebben. De R40 maakt hier namelijk een haakse bocht naar rechts. Rechtdoor rijden wat ik van plan was zou ons ergens anders gebracht hebben. R40

Dit deel van de R40 is plots veel minder druk. Het is natuurlijk ook al wat later, dat kan er ook mee te maken hebben. De weg is prachtig. Brede rijbanen en behoorlijke bermen. Rechts van de weg liggen de game resorts en links een spoorweg. Wat zeg je een spoorweg? Jazeker met bovenleiding en al, maar overigens een uur lang geen trein gezien. De twee treinen die we eerder deze week zagen konden we niet fotograferen, zodat we dus nog op een kans loeren. We zijn nog erg vroeg dus rijd ik rustig. Desondanks rijd ik in op een politieauto die nog langzamer gaat. Als de bestuurder merkt dat ik hem niet in razende vaart ga passeren gaat hij steeds langzamer rijden waarmee hij mij uitlokt hem toch te passeren. Kennelijk rijd ik daarbij niet te hard zodat verdere actie van zijn kant uitblijft. Hoedspruit

We zijn omdat we goed opgelet hebben in Hoedspruit. Als Graskop al geen wereldstad is dan mag je Hoedspruit wel als een gehucht classificeren. Het deel dat wij vinden is gelegen bij het spoorwegstation en bestaat uit een grote supermarkt en een benzinestation. Er moet meer zijn want er wonen mensen. Wij hebben echter niet kunnen zien waar. We gaan tanken.

Benzine tanken

Het bezoek aan een tankstation is een film waard. Op het moment dat je het station nadert springt een van de bedienden in jouw richting om aan te geven welke pomp voor jou bestemd is. We volgen zijn aanwijzingen en stoppen op de aangegeven plek. Het duurt nog even voordat ik de motor uit, de veiligheidsgordel af en mezelf uit de auto heb geworsteld. De pompman wacht geduldig tot ik het klepje van de benzinetank van binnen heb geopend. Het tanken begint daarna direct. Twee man beginnen vol ijver en zeer professioneel de ruiten te wassen. Zelfs het lekwater langs de randen wordt met een doekje afgedaan.

Tshukudu

Een paar kilometer voorbij Hoedspruit zien we een voor game lodges karakteristieke ingang. Het blijkt de juiste te zijn. De man aan de gate checkt even of wij wel verwacht worden en wijst me de weg. Eerst moet ik op een lijst naam datum tijd en een handtekening zetten. Daarna gaan we een zes kilometer lange zandweg op. Het heeft hier kennelijk gisteren ook geregend. De weg die al niet zo vlak is heeft nu ook nog diverse tamelijk grote plassen. Zes kilometer over zo’n weg is in een gewone auto best een eind.

De Lodge

Bij de lodge aangekomen worden we hartelijk welkom geheten. En met een welkomstdrankje worden we even op het geweldige terras geparkeerd. En passent maken we kennis met Savannah de huischeeta. Je kunt het dier zelfs aaien. Jeane van de receptie wijst ons daarna ons huisje. Ik heb er foto’s van gemaakt, het is heel bijzonder en van alle gemakken voorzien.

We worden om 12.30 uur aan de lunch verwacht en zullen daar met onze ranger kennismaken. Als we iets vroeger op het terras staan valt ons op hoeveel prachtige vogels hier rondvliegen. Het lijkt hier wel of het land een grote volière is.

De lunch bestaat uit drie gangen. Ik mag het voorgerecht overslaan omdat dat vis is. Zodoende heb ik nog wat ruimte voor de lamsbout, de pizza en het dessert. Het dessert is om het luchtig te houden een machtige chocoladetaart. Ik vergeet nog te vertellen dat hier niet voor aanvang van de lunch de gong wordt geluid, maar de trom wordt geslagen. Aan tafel maken we kennis met de rest van ons groepje. We zijn met Fransen, Duitsers en Japanners. Onze gids heeft een bijbelse naam die ik maar niet kan onthouden. Hij heet Shadrack. Hij is een vrolijke niet zo lange zwarte man. Hij verwacht ons om vier uur voor koffie en aansluitend de middag game drive.

Middag gamedrive

Alzo geschiedt. Gonda en Stef klimmen in de speciaal uitgevoerde Landcruiser. Het voertuig is open en heeft drie rijen banken onder het zeildoeken dak. De ranger heeft ons aangeraden een jasje mee te nemen omdat het wat fris kan zijn. We sterven van de kou door de rijwind en de bries die inmiddels is opgestoken. We rijden hobbel de bobbel over smalle paden de bush in. Naast de alom aanwezige vogels zien we al snel het eerste grote dier van vandaag.

Een buffel staart ons van tussen de takken aan. De Landcruiser wordt in een zodanige positie gemanoeuvreerd dat we het dier ook behoorlijk kunnen fotograferen. Even verderop ontmoeten we twee neushoorns. Moeder en dochter dit keer. De ranger geeft ondertussen een lezing over de uitwerpselen van de neushoorns.

Het geluk is met ons want weer even verder zien we in een opgedroogde poel een krokodil. De rangers noemen dat hier een platte hond. Zo’n krokodil had ik hier niet verwacht. Weer even verder zien we nog eens een aantal neushoorns. Deze dieren hebben logees. Het gaat dan om vogels die ossepikkers worden genoemd. Het is overigens de hele tijd al best komisch om engels sprekende Nederlandse namen uit te horen spreken.

De eerste leeuwen

Na een bocht ziet Gonda links van het pad leeuwen. De Landcruiser wordt naar de leeuwen gemanoeuvreerd en onze gids is helemaal blij met Gonda. Hij had de dieren niet gezien. Het gaat om twee vrouwtjes. In het hele park zijn maar drie leeuwen. Deze twee en het bijbehorende mannetje. Het is dus behoorlijk mazzel dat wij ze zien. We blijven lang ter plaatse omdat de twee overige Landcruisers naar hier moeten worden geloodst. Als wij zouden vertrekken voordat die anderen hier zijn is de kans groot dat de leeuwen op ons vertrek ook de benen nemen.

Het donker valt in

We zien nog een groep impala’s en een jakhals. Langzaam wordt het donker. Fotograferen gaat niet meer. Het is hier overigens behoorlijk vroeg donker om half zeven is echt het licht uit. We komen aan bij een meertje aan de kant waarvan we nog eens twee neushoorns zien. In het water ligt een platte hond. We houden hier even een pauze en drinken wat.

Als we vertrekken is het helemaal donker. De gids gebruikt nu een schijnwerper om wild op te sporen, we zien steenbokken en impala’s en ook nog kudu. Soms hele kuddes. Op enig moment vangt het licht van de schijnwerper olifanten. Het gaat om een groepje van drie. Moeder, kind en Pa. Dit maakt een geweldige indruk.

Diner

Het diner is in de boma. Dit is een ommuurde tuin rondom een open hout vuur. Het diner is geweldig. Ik ga het niet beschrijven want je gelooft toch niet wat je hier allemaal voorgeschoteld krijgt. Allemaal eerste kwaliteit. Tijdens het diner ziet iemand in de bomen die het geheel overdekken een slang. Diverse mensen zoeken een goed heenkomen. Het blijkt om een klein en onschuldig slangetje te gaan. Gelukkig maar. Onze Duitse groepsgenootje en de negerin die hier bediend staan elkaar vasthoudend samen te griezelen. Alles loopt goed af en bij de koffie komt iedereen tot bedaren.

Om half negen gaan we naar ons huisje. We moeten nog het nodige doen en morgen om 5.45 uur worden we gewekt voor de ochtendwandeling. Bovendien zijn we van alle indrukken behoorlijk moe.

We hebben vandaag en dan eigenlijk vanmiddag enorm genoten van enerzijds de luxe van de lodge en de vriendelijke verzorging hier en anderzijds van de game drive. Zo’n gamedrive waarbij overigens wel een geweer mee gaat, is echt avontuurlijk en geweldig om mee te maken.

Afgelegde afstand 210 km.