Dag 13 Addo – Plettenberg Baai 2007-10-17

Het ontbijt dat volgens afspraak om acht uur geserveerd wordt is werkelijk zeer goed verzorgd. Juanita loopt opgewekt regelend rond. Zij is een goede gastvrouw. Omdat ik gisteren water nodig had voor de pilletjes, heeft zij maar vast een glaasje water neer gezet. Uit mijn reactie gisteren op de ontbijt plannen heeft ze begrepen dat ik een liefhebber ben en dus zit er bij mijn eieren extra bacon. Ik vind dat wel erg goed hoor. Je geeft de eigenaar geen fooi, maar zij heeft wel een grote pluim verdiend. De kwaliteit van het ontbijt is echt geweldig. Zo zijn er verse aardbeien, zelf gemaakte gelei, zelf gebakken brood, muffins, vier soorten vers fruit enz enz. Een aan te bevelen adres de Old Drift in Addo.

Naar Plettenberg Baai

We rijden omstreeks negen uur weg en gaan via Uitenhage naar de N3 langs de kust. Het doel van deze move is de drukte rond Port Elizabeth te vermijden. Na een poosje zien we de afslag naar Uitenhage. Het gaat om een weliswaar verharde maar niet geasfalteerde weg. We hebben daar eigenlijk geen zin in. We stoppen en kijken ons routeboek nog eens in. Dan blijkt dat we te vroeg zijn afgeslagen en dat zo’n dertig kilometer verderop de betere weg naar Uitenhage zal beginnen. Gekeerd dus en  naar de juiste afslag gereden. We gaan door een mooi heuvellandschap naar ons doel. We passeren een aantal baksteen fabrieken. Ook zien we nog wat onduidelijke activiteiten. Het lijkt op het winnen van zout, maar ja dat kan hier niet het geval zijn. Een aantal Secretarisvogels leidt onze aandacht van het probleem af en we denken er dan ook niet meer over na.

Uitenhage zelf is wel een charmant stadje. Ik vind het wel jammer dat alle “betere” wijken worden ontsierd door beveiligings maatregelen. De bewakings camera’s en de hekken zijn alom aanwezig. We zijn wel blij eens zo’n stadje dat niet van veel toeristen aandacht krijgt, te kunnen bekijken. Het valt niet tegen er staan zelfs een aantal aardige gebouwen.

We bereiken al spoedig de N3 en zijn bij die gelegenheden dat we een blik op de Oceaan mogen werpen vooral erg van de bijzonder fraaie kleur onder de indruk.

De N3 krijg continue onderhoud. De weg is te belangrijk om te verwaarlozen. Voor ons betekent het wel extra oponthoud. Eerst staan we ergens zo’n tien minuten stil voor we verder mogen en vervolgens worden we met een D-tour van de weg afgeleid om vervolgens door het binnenland met uiteraard lage snelheid naar de volgende oprit te rijden. Een bijkomstigheid is ook dat je wat meer indruk krijgt van het leven van de gewone man op het platteland.

Onze Honda blijkt toch wel erg veel kleiner dan de Toyota die we tijdens het eerste deel van de reis ter beschikking hadden. Het kleiner zijn blijkt niet alleen uit het gestuntel met de bagage vanmorgen, maar ook uit het feit dat de auto op hogere snelheid  rumoeriger is en tevens dat hij bij hoge (nou ja 120 km ) snelheid veel onrustiger is. De motor doet het subliem en heeft geen enkel probleem met het tempo noch met de hellingen. Nee het is allemaal wel prima in orde maar het is echt een kleinere auto.

Gonda is vandaag niet erg lekker. Zij heeft vannacht wat lopen spoken en wordt nu door het kabaal van de auto erg gehinderd. Vandaag merken we eigenlijk pas voor het eerst dat de afstanden hier groot zijn. We rijden al een hele tijd op de N3 zonder een tankstation te zien. Het komt er op neer dat we bij het eerste het beste benzine station zullen moeten gaan tanken omdat je anders wel eens zonder prik kan komen te staan.

Tsitsikamma kloof

Als we de zoveelste weg opbreking passeren blijkt dat we hier bij de brug over de Tsitsikamma kloof zijn. En o wonder er is ook een uitgebreid tankstation. We stoppen en tanken de auto af. Daarna gaan de we kloof en de daarover liggende brug uitvoerig bekijken. Bij het tankstation is ook een hamburger tent. Ik heb er wel zin in en ga er een bestellen. Gonda wordt al misselijk van de lucht. We doen nog wat boodschapjes en gaan weer op pad.

Vanmorgen in Addo was het warm. De zon stond hoog aan de hemel, maar bij de bergen van Tsitsikamma wordt dat wel anders. Dikke wolken boven de bergen. Maar de wolken breiden uit. De temperatuur blijft goed.

Plettenberg zelf

Wij gaan even naar het strand om wat tijd te verbrengen om daarna weer te kunnen gaan informeren. Gelijk toen ik daarnet de auto uitstapte werd ik aangesproken door een man die mij voor een boottrip probeerde te enthousiasmeren. Nou was ik al enthousiast dus dat  is niet nodig, maar goed ik krijg een briefje in de hand met het verzoek dat binnen af te geven. Hij zegt er eerlijk bij dat hij daarmee wat verdient. Verder gaat hij op mijn auto passen. Dat laatste vind ik wel prettig. Maar goed die man is wel wat teleurgesteld als hij hoort dat we nog niet hebben geboekt en dus zijn briefje niet hebben afgegeven.

We zitten op de boulevard, nou ja , lekker op een bankje in de zon als we de boot waarover ik het net heb gehad zien binnen komen. Dat gaat mooi zeg. Die boot vaart gewoon met een noodvaart het strand op. Alle passagiers komen van boord en lopen naar het kantoor. Wij besluiten hen te volgen en lopen even later naar binnen.   Iedereen krijgt een tegoedbon voor een nieuwe kans of om het geld terug te krijgen.

Volgens de captain hebben de mensen absoluut geen waar voor hun geld gehad. Al die mensen zijn ondanks dat het altijd zuur blijft dat je op een walvis safari niks ziet, erg tevreden over Ocean Safari’s.

Wij praten met de captain en hij adviseert om het morgen ochtend te doen. De kansen zijn dan echt groter. Dus boeken wij voor morgen 09.30 uur. De man buiten is blij als hij het hoort. Hij helpt ons met uitparkeren en groet na een fooitje uitbundig.

The city

We gaan de stad in en parkeren onze auto in het centrum. Ook daar is een parking attendent, die op de auto zal passen hoewel het meer een levende parkeer meter is.We gaan het winkelcentrum in. Dat hebben we deze vakantie nog niet gedaan. Hier in Plet heb je vooral deftige winkels. Plet is het Saint Tropez van Zuid Afrika tenslotte. Nu het warmer wordt wil ik mijn korte broek gaan dragen. De bijpassende schoenen heb ik thuis laten liggen. Nu heb ik gemerkt dat schoenen hier weinig kosten, dus je begrijpt….

In een winkel waar sportieve kleding, niet zijnde sportkleding, wordt verkocht, zie ik wat aardige schoenen. Na wat gepas van diverse modellen koop ik een paar nieuwe stappers voor Rand 435. Volgens mij is dat iets meer dan 43 euro.

The Dolphins Playground

En dan nu naar onze B&B, de Dolphins Playground. Omdat we een goede routebeschrijving hebben vinden we het adres eenvoudig. De deur wordt geopend door de eigenaresse Pam. Pam is een aantal jaren geleden beslist een mooie vrouw geweest. Dik is ze niet maar de leeftijd is wel zichtbaar. Ze is overigens wel erg vriendelijk en behulpzaam.

We worden op het deck uitgenodigd voor een welkomstdrankje.

Wat een uitzicht,wat een uitzicht. Heel de Plettenberg baai ligt aan onze voeten. We zijn zwaar onder de indruk. De kamer is ook geweldig en wij zijn even erg gelukkig. We praten wat met Pam. Even later gaan we naar het strand om een stukje langs het water te lopen. De hemel is zwaar bewolkt. Desondanks is het niet koud en ja die prachtige baai laat je niet erg op de wolken letten.

Het is overigens niet druk op het strand. Het prikkelt Gonda dat we nog geen walvis of dolfijn hebben gezien. Zij blijft speuren en heeft uiteindelijk succes. We zien een vijftal dolfijnen verdeelt over een groepje van twee en een van drie. Hartstikke leuk.   Later op het deck drinken we een drankje en terwijl we daar zitten zien we nog weer een aantal dolfijnen. Ik ben zo onder de indruk dat ik zelfs vergeet om er foto’s van te maken. We zitten nog wel even hier.

Mangare

Eten doen we vandaag op aanbeveling van Pam bij de plaatselijke Italiaan. Gonda heeft  de hele dag al last van haar maag maar denkt dat het wel zal lukken. Het Italiaanse restaurant is met blauw witte tegeltjes aan de buitenzijde betegeld. We zijn er wat vroeg maar dat blijkt geen enkel probleem. Wij willen no-smoking. We vinden ons zelf even later terug aan een tafeltje met prachtig uitzicht over de baai. In afwachting van ons eten genieten we van het uitzicht. Met Gonda gaat het helaas wat minder. Haar maag speelt erg op. Na een laatste overleg met haar besluiten we toch te bestellen. Het eten is overheerlijk, maar aan Gonda is vanavond niets besteed. Na een bezoek aan het toilet gaat het wel weer. Als zij niet naar huis hoeft, eet ik vanavond alles op. Het lukt mij bijna zo lekker is het.

Nu ik dit schrijf is Gonda al weer een uurtje of zo aan het snurken. Hopelijk voelt zij zich morgen weer fit.

Vandaag 240 kilometer gereden.