Vandaag is mijn zwager kees jarig. Vanmorgen bij het opstaan hebben we voor hem gezongen en hem natuurlijk van harte gefeliciteerd. Op deze manier heb je een feestelijk begin van de dag.

Ondanks de herrie van vannacht hebben we allemaal toch goed geslapen, zodat we met ons verjaardagskind vrolijk aan deze nieuwe dag beginnen.

Voor we Ucluelet verlaten gaan we eerst naar de vuurtoren op de kaap. Als we daar aankomen blijkt het deze vuurtoren te zijn die bij daglicht om de zoveel tijd een enorm gebrul laat horen. Het is een klassiek gebouwtje, dat rood en wit geschilderd op een van de rotsen vlak voor de kust staat. Je kunt het met enig geklauter te voet bereiken. Wat een ruige rotsen! Of noem je dit nu juist klippen? Ruig is het wel.

Bij de vuurtoren is een groot complex van de kustwacht. Slechts een deel van het terrein is toegankelijk. We verlaten dit schiereiland en gaan richting de oostkust

Het eerste stukje van de route van vandaag is gelijk aan dat van eergisteren en voert ons bergje op en af richting Port Alberni. Plots maakt enige opwinding zich van Gonda en Sylvia meester. Zij hebben een beer gezien. Stoppen met die hap en een stukje terug om te kijken of de beer er nog zit. Dat is niet zo. Daar de dames positief zijn over hetgeen ze gezien hebben, noteren we hier onze eerste officiële “Bear sighting”. Kunnen we thuis daar toch over vertellen. We hadden eigenlijk al afgeschreven een beer te zullen zien. Een Canadees die ik sprak vertelde, dat je voor beren eigenlijk in het voorjaar moet zijn. De beren komen dan door honger gedreven meer in de buurt van wegen en huizen. Vuilnisbelten schijnen ook van beren vergeven te zijn. Waarvan acte. We stoppen bij “Cathedral Grove”. Dit is een stuk bos waar allemaal Cedar trees of zeg je ceder bomen staan. U heeft daar vast al wel eens van gehoord het zijn reusachtige grote en zeer oude bomen. Deze bomen zijn familie van de Sequoia bomen. Deze zijn erg groot en zeer imposant, tenminste diegenen die nog staan. Het blijkt dat zich enige jaren geleden een enorme ramp heeft voltrokken. Door een wervelstorm is meer dan de helft van de bomen geveld. Daar modern bosbeheer uitgaat van het idee dat opruimen alleen maar schade toebrengt aan het bos, heeft men alles zoveel mogelijk laten liggen. Daar waar een boom over het pad ligt heeft men alleen het pad vrijgemaakt. Je wandelt nu tussen twee helften van een omgevallen boom door. Dit geeft een goed zicht op de jaarringen, zodat als je de tijd hebt gerust kunt gaan tellen om te zien hoelang die boom in kwestie heeft gestaan voor hij door die geweldige laatste storm is geveld. De verjaardagsfoto van Kees hebben we hier gemaakt. Hij poseert dan voor een van de reuze bomen.

In Port Alberni hebben we getankt en gepoogd naar huis te bellen. Beide is goed gelukt, zodat we alras onze tocht kunnen voortzetten naar het plaatsje Chemainus. Dit plaatsje is niet alleen de vestigingsplaats van een grote hout verwerkende industrie, maar het is ook een belangrijke toeristische attractie. De bewoners hebben in hun dorp op veel huizen werkelijk zeer realistische muurschilderingen gemaakt. In het hele dorp vind je deze muurschilderingen, die meestal scènes uit de geschiedenis van deze plaats weergeven. Je ziet straat scènes uit de 19e eeuw en beelden van de bosbouwindustrie. Ook indiaanse scènes zijn populair. We hebben foto's gemaakt van ons zelf poserend voor een muurschildering, waarbij het lijkt of de schildering een realistische achtergrond is. Het is gezellig in Chemainus, er spelen bandjes en er is een hoop volk op straat. Het park en de talloze winkeltjes doen de rest. Als wij Sylvia kwijt zijn blijkt zij in gesprek met mensen die een uitvoering van het koor waarin zij toen zong, hebben bijgewoond. Hoe groot is de wereld?

Chemainus ligt aan de enige spoorlijn die Vancouver Island rijk is. Deze lijn voert van Victoria naar Comox halverwege het eiland. Voor de kenners er wordt hier gereden met diesel treinstellen van het type Budd.

Als we aan het eind van de middag op weg gaan naar ons overnachtingsadres in Duncan, passeren we bij het verlaten van Chemainus een tentoongestelde stoomlocomotief. Er blijkt hier ook een bosbouwmuseum gevestigd te zijn. Dit museum heeft een groot aantal smalspoorweg locomotieven en andere voorwerpen in de collectie.

In Duncan is het totempaalmuseum gevestigd. Dit museum was al dicht toen wij er aan kwamen. Er staan echter volop totempalen in de tuin, zodat je toch niet voor niets komt.

Om de camping te vinden hebben we lang op de kaart moeten turen. Uiteindelijk moesten we de oude vakwerkbrug over de rivier over en dan achter een enorme supermarkt langs om ons doel te bereiken. Staan we weer mooi in de buurt van water.

De verjaardag wordt gevierd met een etentje. Dus gaan we te voet weer de brug over naar het winkel- en uitgaanscentrum van Duncan. We kiezen voor een elegant Italiaans restaurant. Als de vriendelijke bediening hoort dat we een verjaardag vieren worden we niet alleen gefeliciteerd, maar lijken de porties ook nog weer groter dan van anderen. Niet dat die laatste te klagen hebben overigens. Ik zie dat veel mensen na afloop van hun diner de zaak met een z.g. doggybag verlaten. Wij zijn flinke mensen en eten ons bordje leeg. De jarige hoeft zijn toetje niet te betalen dat is on the house!

Als we voldaan naar huis lopen, blijkt dat de voor de camping gelegen supermarkt nog gewoon open is.

Vorige pagina - Inhoudsopgave - Home - Volgende bladzijde