Nadat we achter de supermarkt de sanitaire handelingen hebben verricht rijden we langs de kust verder naar Victoria. De aanvankelijk vlakke weg wordt weer heuvelachtig. Het is hier veel drukker dan aan de westkust van het eiland of zelfs dan in het binnenland van BC. Volgens Kees en Sylvia is het hier in verhouding met de situatie tijdens eerdere bezoeken die zij aan Vancouver Island hebben gebracht veel drukker. Dus ook hier wordt met het toenemen van het aantal mensen de bedrijvigheid groter, hetgeen leidt tot meer verkeer. Daar eigenlijk alleen de oostkust geschikt is voor menselijke bewoning, wordt ondanks de grootte van het eiland een zware druk op de infrastructuur van die oostkust gelegd.

We pauzeren bij een park, waar eenmaal per jaar net als op veel plaatsen hier in BC, de trektocht der zalmen geobserveerd kan worden. Er is nu niets te beleven. Er staat amper water in de beek. Sylvia verzekert mij dat zij tijdens een eerder bezoek getuige is geweest van de trek. De beek stond toen hoger dan nu. Op beide oevers zaten mensen om het spektakel niet te missen. De beek was vol zalm die allemaal tegen de stroom op zwommen. Moet een fascinerend gezicht zijn geweest.

Het is hier nu een leuke plek om een bakkie leut te drinken en wat door het bos te wandelen.

Even verderop ligt een punt dat een uitzicht over de hele baai ten westen van Victoria. Doordat wij van noord naar zuid rijden kunnen wij dit uitzichtspunt niet bereiken. Ik mag niet links-af die parkeerplaats op, het lijkt bovendien door het drukke verkeer gevaarlijk dat wel te doen. De enige manier is door te rijden en bij de eerst volgende mogelijkheid te keren dan terug te gaan enz. Ons groepje voelt daar niet voor.

Het is inmiddels wat bewolkt geworden, het hele mooie weer van de laatste dagen begint ons te verlaten. Het is nog wel droog maar de zon is ver te zoeken. We rijden de buitenwijken van Victoria binnen en zoeken direct onze weg naar de uitverkoren camping met de fraaie naam: West Bay Marina RV park. Als we daar aankomen, zien we dat de camping net als in Ucluelet aan de haven ligt.

De mevrouw aan de receptie verondersteld dat wij het wel leuk zullen vinden om aan het water te staan. Ze kan gedachten lezen misschien. Wij parkeren i.v.m. de hook-up voorzieningen nose-in op een plaats pal aan het water. We kijken uit op zeeschepen, veerboten, een of ander militair schip en een eilandje. Als je de blik iets naar links draait zie je de skyline van Victoria. We zitten dus eerste rang om het maar eens zo te zeggen. Het wordt nog “erger”, de startbaan van de watervliegtuigen loopt vlak voor onze neus langs.

Ter geruststelling van enkelen van onze groep moet er wel een grote steen voor het wiel. We staan echt heel dicht langs het water.

Terwijl we zitten te lunchen zien we met regelmaat ietwat koddige bootjes de naast de camping gelegen Marina aandoen. Deze bootjes hebben wel iets van Mississippi radarboten. Ze hebben echter geen schoepenrad en zijn heel veel kleiner. Voor en achter het hogere middendeel waar de schipper zit kunnen denk ik tien mensen zitten. Het blijkt hier te gaan om de Victoria harbour ferry. Deze ferry's onderhouden een regelmatige dienst tussen diverse punten in de haven. De kosten bedragen een of twee dollar. U begrijpt het al, i.p.v. met het motorhome gaan wij zo met de ferry naar het centrum.

Aan boord van het scheepje treffen we een zeer praatwillige schipper, die van alles weet te vragen en te vertellen. Mocht u het per ongeluk saai vinden aan boord dan weet hij u wel af te leiden. Saai vinden aan boord is niet goed mogelijk, omdat in de haven van alles te zien is. We kruisen ook nog de startbaan van de watervliegtuigen. Onze schipper weet daar ook veel over te vertellen. Hij wijst ons ook op de verkeerstoren. Wij komen ook van alles te weten over cruiseschepen die hier liggen afgemeerd en ook over de diverse veerboten is wel het een en ander te vertellen. Langzaam maar zeker naderen wij de kade in het centrum van Victoria.

We landen aan een steiger recht tegen over het “Empress Hotel”. Rechts van ons liggen de parlementsgebouwen. Victoria is de hoofdstad van British Columbia. Hier eindigt of zo u wilt begint ook de Trans Canada Highway. Victoria is een zeer Brits aandoende bijna Europese stad, met prachtige alweer wat oudere gebouwen, parken en luxe winkelstraten. Wij lopen eerst wat door de winkelstraten. Diverse winkels krijgen een bezoek. Er moeten tenslotte nog dingen gekocht worden voor thuis. Ook diverse kledingstukken zijn hier of beter verkrijgbaar of goedkoper dan thuis. In een grote boekenwinkel drinken we bij de open haard koffie en eten daar donuts bij.

We besluiten tot een stadstour met een van die oude engelse dubbeldekkerbussen die hier door Graylines worden geëxploiteerd. Het begint inmiddels zachtjes te regenen. De toer is zeer de moeite waard. Allerlei wetenswaardigheden die je anders zou missen komen aan bod. Ook de luxere buitenwijken worden bezocht. De gids heeft een wel zeer brits accent en heeft een schat aan feiten paraat. Zo vertelt hij, dat in Victoria vroeger veel Britse koloniale ambtenaren zich na hun pensionering vestigden. Deze mensen die in de koloniën aanzien en status genoten, ontdekten dat zij in Engeland weer gewoon burger werden. In Victoria waren zij weer onder ons en konden zo weer iemand zijn. Een man in vest en met bolhoed op, die het gras maait, moet hier eens een normaal gezicht zijn geweest.

Na de toer hebben we een restaurant opgezocht. Het regent pijpenstelen en wij hebben ernstig honger. Ook hier weer ervaren we dat je in de horeca kunt werken en plezier in dat werk kunt hebben. De bediening is vlot vriendelijk en voorkomend. Afwijkingen van het menu kunnen gewoon besproken worden en men doet echt moeite je het als gast naar de zin te maken. Wij hebben tijdens deze reis ervaren dat het niets uitmaakt of je nu duur of eenvoudig uit gaat eten. Je wordt overal vriendelijk, correct en efficiënt bediend.

Na de maaltijd met de ferry weer terug naar de camping. Het parlementsgebouw is gepavoiseerd en steekt feestelijk af tegen de sombere regennacht.

‘s Nachts worden we wakker. Wat is er aan de hand? Het motorhome staat wat te schudden en de wind fluit. Nadat we buiten hebben gekeken, zijn we -ondanks de storm die een en ander veroorzaakt- maar weer gaan slapen. Morgen nog veel te doen.

Vorige pagina - Inhoudsopgave - Home - Volgende bladzijde