Naast onze camping liggen in de marina, wij zouden een marina jachthaven noemen, naast diverse motor en zeiljachten ook zogenaamde Boat-houses. Hiermee worden niet die gebouwtjes die we allemaal kennen uit Engelse detective verhalen mee bedoeld. Murder at the boat-house etc. Nee geen huisjes dus waarin bootjes worden opgeborgen, maar veeleer wat wij een ark of woonboot zouden noemen. Men bouwt hier op een ponton een gewoon huis van twee of drie verdiepingen. In de jachthaven ligt als het ware een drijvend villawijkje.

Op de wal ertegenover, staat weer een huis waarvan de bewoner heeft gemeend dat, als je genoeg kitsch aan de buitenkant van je huis timmert en die spullen bovendien op de zeevaart betrekking hebben, het vanzelf ook weer apart en bezienswaardig wordt. Wij hebben inderdaad een foto gemaakt. Al was het maar om te kunnen laten zien hoe je een huis ook kunt opvrolijken.

Kees en Sylvia zijn vaker op Vancouver Island geweest. Vanuit de wereld van de zangkoren, hebben zij John Post leren kennen. John woonde hier. Het contact verliep zo goed, dat zij diverse keren bij hem op bezoek zijn geweest. Hij is ook bij hen te gast geweest. Bij een van die gelegenheden heb ik hem ook leren kennen en hebben we een flinke poos met elkaar gesproken. John is inmiddels overleden. Wij willen vandaag even een bezoek bij een van zijn dochters die in Victoria woont brengen om daarna het huis waar hij woonde en dat voor K+S herinneringen heeft bezoeken. Ook willen we naar de begraafplaats om aan het graf een bezoek te brengen.

Sylvia Post en haar echtgenoot wonen in een buitenwijk in een vrijstaand huis met garage. We worden door Sylvia hartelijk ontvangen. Er ontstaat een geanimeerd gesprek waarbij naast de laatste nieuwtjes ook allerlei feiten en feitjes over het leven in dit deel van de wereld worden uitgewisseld. In de garage hebben Sylvia Post en haar man een Bed and Breakfast ingericht. Ze laat het ons trots zien. Als ik weer eens in Victoria kom zal ik haar zeker bellen om te vragen of het vrij is. Het zag er nl. erg goed uit. Na afscheid genomen te hebben rijden we naar de wijk waar John woonde. Het huis is nl. inmiddels verkocht. We rijden de laan in en zien het bewuste huis rechts van ons op de heuvel liggen. Ik verbaas me over de grootte van huis en grondstuk. Laten we zeggen dat het geheel een welvarende indruk maakt. De bewoners waren niet thuis. Het geheel ziet uit over een vallei. Deze vallei bestond vroeger alleen uit natuur, maar we zien nu dat aan de einder toch huizen zijn gebouwd.

De begraafplaats is in de buurt. Na enig gezoek rijden we een immens hek binnen en kunnen we bij het kantoor parkeren. De administratie is op orde en wij krijgen een plattegrond met het grafnummer erop gemarkeerd. Deze begraafplaats is van een omvang dat lopen naar de bestemde plaats veel tijd in beslag zou hebben genomen. De beheerder begrijpt ons probleem niet en zegt u heeft toch een auto! Als wij op het motorhome wijzen, knikt hij begrijpend en tekent op de plattegrond aan hoe we moeten rijden, omdat niet op alle lanen de bomen voldoende op hoogte zijn gesnoeid. Enigszins beschroomd rijden we met een motorhome op een immense begraafplaats. In tegenstelling tot wat in Nederland gebruik is, staan hier geen grafzerken. Je ziet alleen groene velden onderbroken met door bomen omzoomde lanen. Elk graf wordt gemarkeerd door een kleine vierkante steen met daarop het grafnummer. Soms heeft de familie die ambtelijke steen vervangen door een luxer exemplaar met de naam van de overledene. Bloemen zijn in het seizoen waarin er gras gemaaid moet worden taboe.

We vinden het vak en daarin het graf van John. Als we om ons heen kijken zien we dat zijn wens om begraven te worden met uitzicht op de Olympic Mountains in Washington is uitgevoerd.

Als we onder indruk van plaats en moment en met de gedachten bij John van die begraafplaats wegrijden is het nog wel even stil aan boord.

Inmiddels is het weer gaan regenen. Het programma voor vandaag omvatte eigenlijk nog een bezoek aan de Butchart Gardens. Butchart Gardens is een belangrijke attractie van Victoria en omgeving. Het is een verzameling bloementuinen in een engels landschapspark samengevoegd. Het moet bij droog weer prachtig zijn als de zon erop schijnt. De regen, de gedachten en de tijd doen ons besluiten een bezoek tot een volgende gelegenheid te bewaren.

Wij rijden door een soort wolkbreuk naar de haven van Swarts Bay om aan boord te gaan van de Ferry naar Tsawwassen bij Vancouver.

Deze keer staan we als eerste voertuig in de rij en krijgen we een wielblok voor de auto. In tegenstelling tot de vaartocht van Horse Shoe Bay naar Nanaimo, voert deze tocht tussen allerlei eilandjes door. Er moet af en toe nog flink gemanoeuvreerd worden. Die eilandjes zijn vaak bewoond door een familie. Staat op zo'n eiland slechts één huis, dan hoort alle grond van dat eilandje bij dat huis. Het lijkt mij dat als je hier een eiland bezit je op meer dan een manier rijk bent. Het verhaal gaat dat een aantal van deze huizen in bezit zijn bij mensen uit München. Die komen dan een paar keer per jaar over om hier van de rust te genieten. Tja of het waar is......?

Als we wat meer op open zee zijn lopen we het risico nog dolfijnen of walvissen te zien. Hoe groot dat risico is kan ik niet vertellen, wij hebben geen walvis noch een dolfijn gezien. We hebben wel genoten van de zeelucht en hetgeen aan land (zee)schap aan ons voorbijglijdt.

Als we aanlanden bij Tsawwassen blijkt deze haven gebouwd te zijn op een hele lange pier. Zodra we vaste grond onder de voeten hebben, kruisen we de spoorlijn van BN die hier vlak langs de kust loopt en Vancouver met Seattle verbindt. Daar wij op maandagochtend terug naar Amsterdam zullen vliegen en het verhuurstation op zondag gesloten is, hebben we er voor gekozen zaterdagmorgen vroeg het motorhome in te leveren, zodat we de rest van de dag en de zondag in Vancouver kunnen verblijven. We hebben dan nu ook gekozen voor een camping in het zuiden van Vancouver. We rijden vanaf de haven eerst in de richting van Seattle. Na bij een benzinestation navraag te hebben gedaan vinden we ook deze laatste camping.

Het grote inpakken en opruimen begint nu. De tassen moeten gepakt en het motorhome van binnen opgeruimd en waar nodig schoongemaakt. Al met al een wat bizar einde aan deze bewogen dag.

Vorige pagina - Inhoudsopgave - Home - Volgende bladzijde