Vandaag hebben we 370 kilometer af te leggen. We rijden van Jasper in westelijke richting de Hwy16 op. Deze weg heet de Yellowhead Highway. Het fraaie voorjaarsweer van gisteren en eergisteren is omgeslagen. Het waait en er valt met tussenpozen best veel regen. In Mount Robson park weer van de naam gevende berg door de bewolking niets kunnen zien. Waar ik van baal is dat ik de Overlander Falls pas zie aangegeven als ik er al voorbij ben. De dames vinden het best. We stoppen bij Rearguard Falls. Op een bordje dat we de vorige keer waarschijnlijk over het hoofd hebben gezien, staat dat je hier staat bij: “The upper limit of the Salmon trek”. De waterval is nog machtiger dan toen wij hier de vorige keer waren. Eekhorentjes vragen onze aandacht. Bij ons hebben ze pech, wij voeren geen wilde dieren.

Aan de hoge kant van de waterval arriveren twee knalblauwe vlotten. Hier worden die rafts genoemd. De bemanningen, die geheel in surfpakken zijn gestoken, klimmen van boord en de rafts worden de helling waarop wij staan opgedragen. Aan de lage kant van de waterval, daar waar het water woest kolkt, moeten ze weer te water. Het is kennelijk vaker gedaan want er blijken overigens onopvallend twee glijbanen voor dat doel aangebracht te zijn. De boten kunnen zo makkelijk te water worden gelaten. De (tijdelijke) bemanning moet met wat moeite naar beneden klimmen. Als boten en mensen bijeen zijn, stappen die laatsten weer in de boten en vaart men verder. Het is allemaal erg spectaculair om te zien. Als we weer naar de weg lopen komen we de eerste passagiers van de eerste bus tegen. Wij hebben op de parkeerplaats op ons gemak geluncht.

Nadat we de Rockies verlaten hebben wordt de weg saai en het weer slecht. De auto wordt heen en weer gerukt. Gelukkig zit er ook stuurbekrachtiging op. Links en rechts van ons bossen afgewisseld met weilanden. In die weilanden meen ik toch echt Friese stamboek koeien te herkennen. Voor een korte pauze stoppen we na het passeren van een bruggetje over een kreek op een fraai en knus aangelegd rustplaatsje. Nadat we hier weer vertrekken zien we kort na elkaar twee Zwarte beren. We kunnen op tijd stoppen en de dieren op ons gemak fotograferen. Wij hadden hier eigenlijk geen Beren meer verwacht. Nu we ze hier zien zijn we er erg blij mee.

Pas als we in Prince George arriveren, breekt de zon weer door. Van de campinghouder horen we dat het op de camping vanmiddag nog zwaar gehageld heeft. Over het zwembad van deze camping ligt een zeil en ja hoor daarop liggen nog wat hagelkorrels.

Gonda en Maca gaan nog even naar een om de hoek gelegen winkeltje. Ze zoeken bv. anti muggen smeersel. Ik doe even een tukje. Dat mag ik wel want rijden was vandaag toch een beetje werken.

Als we later wat over de camping lopen, blijken onze buren uit Ede en Rhenen te komen! Thuis heb ik die mensen nog nooit ontmoet. Nederlanders komen overal dat is zeker.

Duitsers ook! Wat we nu toch meemaken! Er arriveert aan het begin van de avond een rode Mercedes met Duits kenteken. Het voertuig laat zich als volgt beschrijven. Van voren een Touring car (west Europees model) en van achter een rechte opbouw met een aantal konijnenhokken. Het blijkt dat met dit voertuig een groep mensen reist, die overdag in de bus zitten en ‘s avonds in de konijnenhokken slapen. De hokjes zijn precies zo groot dat er een mens in kan liggen. Koken moet in de buitenlucht gebeuren en toiletvoorzieningen worden van de camping gebruikt. De Duitse firma die deze reizen organiseert komt elk jaar een aantal keren op deze camping.

Het dagboekje van Maca zegt:

Wildlife Sightings: Elk, 2 Moose, 2 Beren (zwart) en 1 Hert.

Zij eindigt haar verslagje met: Na het douchen een hele mooie zonsondergang gezien .

Vorige pagina - Inhoudsopgave - Home - Volgende bladzijde