Vanmorgen eerst nog even gezwommen voordat we op weg zijn gegaan. We rijden nu over Hwy 5. Gelukkig zien we aan de overkant van de rivier waarlangs we rijden, weer eens een trein. Begint de dag ook wat dat aangaat goed. Na door wat bochten gereden te zijn, worden we tot stoppen gemaand door een man in een pick-up truck. Hij staat met zijn auto midden op de rijbaan, de paniek verlichting aan, en maar wat zwaaien met een rode zakdoek. Als we gestopt zijn, blijkt even verderop de andere rijbaan op dezelfde wijze afgesloten te worden.

De cowboys, want dat zijn het komen uit de pick-ups, groeten ons grijnzend en roepen wat naar iemand in de verte. En ja hoor, daar komt een echte cowboy of was het een cowgirl uit de bush. Duizend of minder, dat kan ook, ik heb ze niet geteld, koeien volgen. De dieren moeten de weg oversteken. Van de ene wei? naar de andere? Het is in ieder geval een prachtig gezicht. Wij vinden het wel een aparte belevenis. Moet je voorstellen, twee boeren sluiten de A15 af en laten hun veertig koeien oversteken, zwaaien wat naar het wachtende verkeer en gaan vrolijk verder met hun werk. Hier in Canada gebeurt dat gewoon. Tenslotte heeft ieder evenveel rechten.

Kamloops deze keer zonder te shoppen voorbijgereden. We hadden even niet zoveel nodig en bovendien wilden we naar het uitzichtspunt over Kamloops Lake bij Savona. Deze keer is het woestijnachtige karakter van het landschap hier ten westen van Kamloops nog duidelijker. Wij genieten zeer. En onze dochter als woestijn liefhebster is onder de indruk. Zij had dit zeker hier niet verwacht. Het is bovendien ook nog eens heel warm en droog weer. Het beeld klopt dus helemaal, behalve tja het is Canada en hier verwacht je dus eerder een sneeuw en ijs woestijn. Als we verder gaan doen we in Savona zelf de paar boodschappen die we toch denken nodig te hebben bij de plaatselijke winkel. De mevrouw achter de kassa hoort ons praten en denkt dat wij frans spreken. Als dat misverstand is opgelost, hebben we nog een tijdje staan praten met haar en haar zuster. Beide geven aan wel eens wat last te hebben van de eenzaamheid in dit gebied. Als het hun teveel wordt gaan ze gewoon naar Kamloops of Vancouver.

De Thompson river meandert door het woestijnlandschap, op een parkeerplaatsje langs de weg kunnen de mooiste foto's van dit bizarre gebied gemaakt worden.

Cache Creek, dat bij onze vorige trip niet meer was dan een te nemen kruispunt, is vandaag het middelpunt van een rally met oude auto's. Er staan oude Fords, Chevrolets, Buicks en exemplaren van diverse andere Amerikaanse merken. Alle auto's zijn gerestaureerd en glimmen als de spreekwoordelijke spiegel. In een winkel horen we dat de eerste auto's die aan de rally meedoen pas over een paar uur weer worden verwacht. Als er een verlengde Chevrolet uit 1957 of daaromtrent de dorpsstraat in glijdt, rent iedereen de winkel uit. De winkelier voorop. Wat belangrijk is moet ook zo behandeld worden nietwaar. Je had de hele winkel leeg kunnen roven. Ik denk dat in dit gebied de criminaliteit nog niet zo groot is, gezien het gedrag van die winkelier.

Cache Creek voorbij, volgen we de Canyon van de Thompson River. De rivier is hier aangezwollen tot een machtige stroom. De Thompson heeft hier zijn eigen canyon gecreëerd op weg naar de samenkomst met de Fraser River. De weg ligt aan de makkelijke oever. De rails van de CP rail ook. De rails van de CN moesten dus aan de overzijde van de rivier nog een plaats zien te vinden. De wanden zijn daar zo steil, dat op diverse plaatsen tunnels of galerijen uitkomst moeten brengen. Het ziet er allemaal er ruig uit.

Wij hadden uit de documentatie een camping gekozen. Bij aankomst blijkt het te gaan om een boerderij met een vijftal RV opstelplaatsen op het kale open woestijn terrein. Het geheel zag er wel erg desolaat uit. Wij gaan verder, bij Lytton even voor de samenkomst van de Fraser en de Thompson River moet nog een grotere camping liggen.

Hoe dichter we Lytton naderen hoe smaller de canyon wordt en hoe meer de weg stijgt en daalt. Op een goed moment zien we de aanduiding van de camping. Het is een heel complexje. Chinees restaurant, grote supermarkt en tussen weg en spoorweg een beboomde camping. In de supermarkt de faciliteiten voldaan. We kunnen zelf uitzoeken waar we gaan staan. We zijn en blijven de enige gasten. Voor de trein liefhebber is dit de camping om te zijn! Je bevindt je bijna op de sporen van CP rail en aan de overzijde kijk je op steile hellingen, waarvan sommige de sporen van aardverschuivingen dragen, met daarvoor de rails van CN. En er rijden wat treinen op dit traject vandaag de dag. Het is een hoofdtraject.

Veel foto's gemaakt en spoorse sfeer gesnoven. In het CN traject aan de overkant is een inhaalspoor gelegen. Ik zie dus soms twee enorme treinen voorzichtig langs elkaar schuiven.

Een verkenning van de camping leert, dat als het seizoen is begonnen , een rafting school hier zijn domicilie heeft. Het zal hier dan wel wat drukker zijn. Wij gaan in het restaurant eten. Aan een tafeltje zit een RCMP-agent te eten. Hij draagt een kogelvrij vest en wil niet dat je dicht bij zijn tafeltje komt. De mevrouw van het restaurant is heel wat toeschietelijker en vraag ons de oren van de kop. Als ik vraag waar die grote supermarkt van leeft, vertelt zij dat hier in de bergen bij elkaar wel 3000 mensen wonen en leven. Alleen door de gezwollen stand van de rivier vaart verderop de pont niet meer. Als mensen van de overkant nu hier hun boodschappen willen doen, moeten ze omrijden naar de spoorbrug over de Fraser River. Ze rijden dan als er even geen treinen zijn via die brug naar deze kant. Daar de geschetste trip een hele onderneming is zullen de bewoners van de overkant zich met reizen tot het uiterste beperken.

Daar de wereld klein is kon de mevrouw ons ook vertellen dat zij vorig jaar in de achterhoek bij kennissen op bezoek was geweest. We hebben de foto's met interesse bekeken.

Terug op de camping hebben we lekker met de billen in het gras koffie zitten drinken en daarbij het schouwspel van de treinen gade geslagen. Als we eenmaal slapen worden we nog wel een paar keer door de locomotiefclaxons gewekt.

Op een goed moment, diep in de nacht, rijdt er met veel kabaal een auto de camping op. Er stappen mensen uit die wat met zaklantarens ronddolen. In ons motorhome stijgt de spanning. Maar als een uur later de rust terugkeert en er bij ons niet is aangeklopt vallen we weer in slaap. De volgende morgen blijken er twee jonge meiden in slaapzakken naast hun auto onder een boom te slapen.

Vorige pagina - Inhoudsopgave - Home - Volgende bladzijde