De depressie van gisteren heeft besloten ook vandaag een rol te spelen. Tussen zware wolken door probeert de zon een weinig licht op aarde te werpen. Het wordt weer een grauwe dag hier in the Lower mainland van BC. Ons programma omvat twee excursies bij Vancouver nl: de Capilano suspension bridge en de kabelbaan naar Grouse Mountain. Om er van te kunnen genieten, is het wel nodig dat het bij de brug droog is en als het kan wil je bij de kabelbaan graag ook wat uitzicht. We rijden richting Vancouver over de Trans Canada Highway. Het is zaterdag 10 juni 2000. De weg is minder druk dan gisterenavond, maar drukker dan we de laatste tijd gewend zijn geweest. Opletten geblazen dus. Voor de achterruit van het motorhome hebben wij een vaantje geplakt met de opdruk EK2000 Holland. Af en toe passeren mensen die hun hand opsteken. Soms worden we door vrolijk getoeter gegroet. Zo vrolijk en goedgezind als de mensen ons zijn, zo slecht gemutst zijn de weergoden. Hoe dichter we Vancouver naderen hoe grauwer de wolken zich dicht aaneenpakken. Het begint te regenen, eerst nog zachtjes, maar algauw stort het met bakken uit de hemel. Op de Highway ontstaan grote plassen en het opspattende water slaat zelfs over het dak van het motorhome. Er is zo weinig zicht, dat van Vancouver niets kan worden waargenomen, zelfs niet als we de Fraser per brug oversteken. Op een gegeven moment hebben we de neiging om maar ergens van de weg af te gaan en op betere tijden te wachten. Wat een water! Hoe zo zeeklimaat?

Van een bezoek aan de genoemde attracties komt onder deze omstandigheden niets terecht. We besluiten in een zeer laag tempo toch maar verder te rijden, in de hoop dat het toch wel een keer zal opklaren.

Bij Horse Shoe Bay, keert het tij en breekt de bewolking. Even daarvoor is de regen gestopt. Gelukkig maar, nu blijft er nog een belangrijk deel van de dag beschikbaar voor activiteiten. We zullen wel hier aan de kust moeten blijven, want een blik in de richting van waaruit wij zijn gekomen leert ons, dat Vancouver en directe omgeving nog steeds druk zijn met het opvijzelen van het neerslag gemiddelde.

Britannia Beach verwelkomt ons met een zonnetje. In deze plaats is het BC Museum of Mining gevestigd. De oude kopermijn is hier als museum ingericht. Als we parkeren, kondigt getoeter een trein aan. Vanuit North Vancouver loopt de spoorlijn van BC rail. In de zomer rijdt dagelijks een historische trein van Vancouver naar Squamish. Vaak staat de Royal Hudson, een prachtig gerestaureerde stoomlocomotief voor de trein. Vandaag is het een onsje minder maar ook de prachtig gerestaureerde Canadian Pacific 4069, een dieseleenheid van langgeleden, heeft zo zijn aantrekkelijkheden. Hij staat in ieder geval goed op de foto.

Terug naar het museum, Voor de deur staat als blikvanger een ertstransport auto zoals die in dagbouw mijnen wordt gebruikt om de gewonnen erts vanuit de diepte naar de verwerkingsgebouwen te brengen. Het is een enorm gevaarte. De wielen van dit auto'tje zijn meer dan manshoog. Verder zien we buiten het immense en zeer vervallen ertsbewerkingsgebouw van de oude mijn zelf. Daarvoor staat een in vrolijk blauw geschilderd gebouwtje. Kaartjes voor de rondleiding zijn te verkrijgen in genoemd gebouwtje. Binnen is een video te bezichtigen over de geschiedenis van de mijn en de plaatsjes, waar de mijnwerkers woonden. Britannia Beach was naast woonplaats ook de plek waar de schepen afmeerden die het erts moesten vervoeren. De weg waarover wij zijn gekomen is nog niet zo oud. De rondleiding voert ons door diverse bijgebouwen van de mijn. In elk gebouw is een expositie ingericht over een bepaald onderwerp, dat met de mijn te maken heeft. Er zijn foto's, landkaarten, oude gereedschappen en maquettes te bewonderen. We lopen intussen allemaal met een gele helm op het hoofd. Buiten het laatste gebouw, je bent dan al flink omhoog gelopen tegen de bergwand aan, staat een treintje op ons te wachten. Per treintje worden we door een aantal mijngangen geleid en krijgen we uitleg over het een en ander. Door onze excursie in Wallace hebben we de kans de verstrekte informatie te vergelijken. De gids hier in BC en Gerry in Wallace vertellen ongeveer hetzelfde verhaal. Gelukkig maar.

Het bewerkingsgebouw ziet er van binnen net zo vervallen uit als de buitenkant al deed vermoedden, maar het geheel biedt wel een zeer imposant plaatje. De gids vertelt dat hier al diverse films zijn opgenomen. Bij het soort film dat hier wordt opgenomen, moet u denken aan actiefilms, James Bond en Arnold Zwartzenegger bv..

Langzaam maar zeker trekken de wolken boven de Howe Sound, zoals de zeestraat heet waaraan Britannia Beach ligt, weg en wordt het beter weer.

Wij besluiten naar Squamish te rijden, na de lunch in een restaurant van een grote hamburger keten eten we zo'n ding en zien in een foldertje dat er ter plaatse een spoorwegmuseum is gevestigd. Het is inmiddels mooi zonnig weer geworden en het lijkt ons wel wat om tussen buiten opgesteld spoorwegmaterieel te lopen.

Het West Coast Railway Heritage Park te Squamish BC, is gevestigd op een groot terrein vlak bij het BC rail depot. Het museum terrein is per rail verbonden met de sporen van BC rail. De verzameling van dit museum bestaat uit meer dan 60 grote stukken, zoals locomotieven en rijtuigen. Een deel van de collectie is door vrijwilligers excellent gerestaureerd. Terwijl aan andere onderdelen nog wordt gewerkt, staat er ook nog wel het een en ander dat nog helemaal niet onderhanden is genomen. Bij het receptiegebouwtje krijg je na betaling van een klein bedrag aan entree, een plattegrond van het museum. Deze plattegrond bevat een looproute tussen en door het tentoongestelde materieel. Als je de route volgt krijg je het beste inzicht van het geheel. We passeren locomotieven en lopen door schitterende rijtuigen. Zelfs een blik in de werkplaatsen wordt je gegund. De rijtuigen zijn voor een belangrijk deel teruggebracht in hun oorspronkelijke staat. Je kunt, gezeten in leren zetels, even wegdromen in de luxe observatie lounge van een rijtuig uit 1880. Volgens de folder maakt ook Loc 4069, die we eerder vandaag in Britannia Beach zagen passeren, deel uit van de collectie. Voor de kinderen onder ons is er ook nog een miniatuur spoorlijn uitgelegd die in een drie kilometer lang tracé over het terrein voert. In sommige rijtuigen zijn exposities ingericht. Prachtige collecties schilderijen, modellen en bv. pins worden getoond. Het is hier heel leuk. Ook mijn dochter die niet zo spoor gek is als de rest van de familie vindt het hier heel interessant.

We eindigen deze dag die ondanks een wat slechte start toch nog veel goeds voor ons in petto had op een camping met de illustere naam “ Dryden Creek Resort”. Deze camping is van een betere klasse dan de camping waar we in 1997 in Squamish verbleven.

Vorige pagina - Inhoudsopgave - Home - Volgende bladzijde