Hoera, het is droog vanmorgen! Misschien zien we vandaag dan de bergen rond Rogers Pass.

Eerst komt er tijdens het ontbijt een trein voorbij, die ik helaas niet kan fotograferen omdat ik zo snel mijn camera niet kan vinden. Er komen vast nog wel meer treinen in beeld vandaag, dus is het leed gauw geleden.

Op weg naar Rogers Pass, het hoogtepunt van het Glacier National Park. Het is nog wel zwaar bewolkt en af en toe valt een spatje regen. In Rogers Pass Centre is een maquette van de pas en omgeving tentoongesteld. Je kunt daarop prachtig de ligging van de bergen en het tracé van de spoorweg tussen de bergen door goed zien. In de filmzaal draait een documentaire over hoe in deze streken lawines worden bestreden. Verder is hier een winkel waar naast de gebruikelijke spulletjes zoals truien etc. ook een ruime collectie boeken te koop is. Wij kopen bij de balie van de nationale parken organisatie een pas voor 5 dagen. We kunnen nu alle controleposten zonder veel oponthoud passeren.

Voor we verder gaan tanken we bij het station hier op de top van Rogers pass. De pompbediende verteld dat hij dit jaar nog geen geheel droge dag heeft meegemaakt. Hoewel dit ook hier bijzonder is, maakt hij zich geen zorgen, in de rest van het jaar zal de gebruikelijke week droog weer nog wel voorkomen.

We dalen af en het weer klaart op, en wel zodanig, dat we toch nog een behoorlijk uitzicht hebben op de ons omringende bergwereld. We zijn nu op weg naar Yoho National Park. De weg loopt niet anders dus je moet wel. Op het traject Revelstoke - Lake Louise, kom je door Revelstoke-, Glacier- en Yoho National Park, de rit zal dan eindigen in het Banff National Park. Tussen de parken Glacier en Yoho ligt de stad Golden. Hier passeer je enorme rangeerterreinen. Daar de weg hoger ligt dan de plaats kan je alles goed waarnemen. Golden is een centrum op de kruising van handelswegen. De naam zegt waarschijnlijk wel genoeg over de tijd waarin de stad ontstaan is. Staande op een uitzichtspunt langs de TCH zien we Golden omringd door besneeuwde toppen in het dal beneden liggen. Een informatie bord vertelt het een en ander over het ontstaan en de functie van de stad. Ik ben ook erg geïnteresseerd in hetgeen er aan spoors materieel te zien is.

In het Yoho National Park bereiken we even voor Field het natuurverschijnsel dat hier met Natural Bridge wordt aangeduid. Hier hebben water en tijd onophoudelijk hun best gedaan om een solide rots zodanig uit te slijpen, dat in de loop der tijden een natuurlijke brug is ontstaan. Het water stroomt in een uitgeslepen kanaal door de rots heen. Je kunt lopend over dezelfde rots het riviertje oversteken. Ik hoop dat u zich dit kunt voorstellen. Het is in ieder geval een imposant gezicht. Als de gebruikelijke touringcars verschijnen, wordt het ook plots heel druk. Het blijkt dat veel mensen het bijzondere ervan niet inzien en alleen geïnteresseerd zijn in het massaal fotograferen, waarbij sommigen zover gaan om over de afzetting te klimmen om vooral bovenop de natuurlijke brug gefotografeerd te worden. Gezien onze tijdsplanning en het feit dat al die bussen naar Emerald Lake gaan, besluiten wij dit meer over te slaan. We hebben geen zin in file met de bussen te rijden.

Takakkaw Falls is in verband met winterse omstandigheden nog niet per voertuig te bereiken. Dus rijden we verder tot aan het Lower Spiral Tunnel Viewpoint. Dit uitzichtspunt is links van de weg gelegen. We stoppen daar in de hoop een trein de spiraalsgewijze tunnels in en uit te zien rijden. Vanaf het uitzichtspunt heb je een behoorlijk goed uitzicht op de tunnel. Maar als na een uur nog geen trein zich heeft gemeld, wordt iedereen toch wel ongeduldig. Na anderhalfuur nog geen trein. We moeten verder gaan. Jammer is het wel want het schijnt een bijzonder gezicht te zijn als de voorkant van de trein al boven uit de tunnel komt, terwijl de laatste wagons nog beneden de tunnel in moeten.

Na in Lake Louise wat inkopen te hebben gedaan, zijn we naar de camping gereden. Ook hier geldt net als afgelopen nacht in Canyon Hot Springs een “ Bear Warning”. Nu was dat alle vorige keren dat we hier zijn geweest ook het geval, maar deze keer moeten we het toch serieuzer nemen, omdat men zover is gegaan de velden voor tenten en de wandelroute langs de rivier af te sluiten. Je doet dat niet zomaar. De Warden bij de ingang drukt ons op het hart niet te gaan wandelen, omdat een van de meest agressieve vrouwtjes pas jongen heeft.

Onderweg hebben we vandaag onze tweede beer gezien. Verder hebben we nog een hert, een berggeit en diverse eekhoorns gezien. Dat gaat goed dus, nu het weer nog. Het is nu weliswaar droog, maar de verwarming moet echt aan in het motorhome.

Op de camping staan we naast een campervan. De bewoners van die van spreken ons aan en tijdens het gesprek blijkt dat de Amerikaan van Duitse afkomst denkt dat dit enorme motorhome van ons is. Als wij hem vertellen, dat het gewoon een huurauto is valt hij van verbazing bijna om. Het kan er bij hem niet in dat je zo'n prachtig ding gewoon kunt huren.

Ik heb de indruk dat hij zijn campervan maar niets vindt. Wij vinden het wel een bijzonder voertuig. Het is gebaseerd op een VW bus met V6 motor. De Opbouw is van Winnebago. Dat laatste alleen al garandeert de nodige luxe en raffinement. Blijft natuurlijk het verschil tussen 30 en 20 voet. Dat is 3 meter ruimte, maar daar kies je dan ook voor, als je de (wellicht in aanschaf goedkopere) Campervan kiest.

Vorige pagina - Inhoudsopgave - Home - Volgende bladzijde