Zaterdag 21 september 2002 Lake Louise- Revelstoke

Vannacht werd ik weer eens wakker van onze verwarming. We hebben de verwarming afgesteld op veertien graden Celsius, hetgeen aanleiding geeft voor het om de 20 minuten aanslaan. Dus de verwarming draait 20 minuten, slaat af en na weer 20 minuten slaat hij dan weer aan. Samen met de generator van Bill onze buurman, genoeg voor een onrustige nacht. Om 04.00 uur ben ik weer eens wakker. Ik besluit uit het raam te kijken. Volgens mij is alles besneeuwd. Gonda wordt wat knorrig wakker en nadat ze heeft gekeken, stelt ze vast dat het geen sneeuw maar rijp is. Het betekent wel dat het een koude nacht moet zijn. Er liggen hier op de camping mensen in tenten ! Brr.

Bij het opstaan blijkt er inderdaad van sneeuw geen sprake. Alles is wit van de rijp. De ruiten van de bovenste slaapkamer in onze motorhome zijn ondanks verwarming bevroren.

Na het ontbijt leggen we onze thermometer op het campingzitje buiten. Als ik even later naar de aangenaam verwarmde toiletten van de camping loop, geeft de thermometer -6 graden Celsius aan. Alstublieft, dank u wel. De meeste tenten zijn inmiddels ook wel afgebroken en sommigen die in hun MPV kamperen (jawel het land der onbegrensde mogelijkheden) doen verwoede pogingen tot ijskrabben.

Het is overigens stralend weer, geen wolkje aan de lucht. We rijden eerst naar de sani-dump. Dat wordt tobben, er zijn maar twee doorgangen open. Van de achterste kranen is alles bevroren. Ook onze "grijs-watertank"wil niet echt open. Na hem ernstig te hebben toegesproken lukt het Gonda toch om de tank te openen.

Dan nog vlug benzine tanken, deze keer maar een liter of tachtig. We gaan vandaag over Hwy 1 ( Trans Canada Highway) naar Revelstoke. Onder een blauwe hemel en zonovergoten rijden we eerst naar de "Kicking Horse pass". Het monumentje is erg druk bezocht. Wij rijden daaraan voorbij, ondertussen speurend naar een goede mogelijkheid om foto's te maken van de bergen van Yoho National park. We zijn dit park net binnen gereden. Toen wij hier in 2000 langs kwamen was het wel droog maar ook zwaar bewolkt. Alles wat er te zien is vanaf de weg is vandaag ook werkelijk zichtbaar. Voor die fotostop rijd ik de toegangsweg naar Lake o'Hara op. Nadat de spoorweg gekruist is houdt het asfalt op. Gelukkig kan er eenvoudig gekeerd worden, want het lake zelf is slecht per hiking trail bereikbaar.

De plaats waar wij staan biedt werkelijk goede foto kansen. Na nog even uitgekeken te hebben naar een passerende trein, vertrekken we weer. Vannacht was het druk met treinen, nu zie je er geen. Het is wel zaterdag, maar het zal toch niet..

Na een korte rit bereiken we het viewpoint van de Lower spiral tunnels. In 2000 heb ik hier lang op een trein staan wachten die nooit kwam. Vandaag stellen we tevreden vast, dat het viewpoint er verzorgd en geheel opgeknapt bij ligt. De ene lading buspassagiers na de andere wordt er gedropt. Er arriveren zelfs twee bussen van de "Rocky Mountaineer Railtours". Dat geeft hoop, en hoop doet....... Als even later een geel geverfde machine die het railbed moet schudden uit de tunnel komt, weten we het al. Misschien vanmiddag en zeker vanavond, maar niet vanmorgen. Treinen dus.

We besluiten niet langer te wachten. Het is weliswaar prachtig weer, maar de temperatuur is nog niet boven de vijf graden.

We rijden naar Field en ondertussen kijken we onze ogen uit. Het zou in dit deel van Canada verboden moeten zijn voor wolken. Aangezien die er vandaag inderdaad niet zijn, hebben we veel nieuws te zien. In Field het Visitor centre bezocht. Dat koste me weer veel geld. Ze hadden een aantal leuke boekjes over de spoorweg over de pas. Je begrijpt die moesten mee. Toen we wegreden, zagen we op het rangeerterrein diverse treinen, die kennelijk voorlopig niet gingen vertrekken.

Kort na Field kom je bij de "Natural Bridge". Het is er vandaag niet zo druk als bij ons vorige bezoek. Het is er nog weel steeds even fraai natuurlijk. Als we bij het vertrek achteruitrijdend moeten uitparkeren, denken diverse Japanners, dat het handig en verstandig is om je veters vast te maken achter een achteruitrijdende motorhome.

De chauffeur van de touringcar, is zo vriendelijk om even te assisteren bij het manoeuvreren. Desondanks had ik er nog zowat een onder de wielen. Ook Gonda had een aanvaring met een Japanner.

We rijden naar "Emerald Lake", daar zijn we niet eerder geweest. Via een rustige weg door fantastische scenery bereiken we dit meer. Het meer is echt emerald groen/blauw en is in een door bergen omgeven kom gelegen. De bergen rondom zijn echt spectaculair. Op het meer varen wat kano's, om het meer ligt een wandelpad. Ook schijn je met een kijker de plek te kunnen zien waar veel fossielen zijn gevonden.

Over een zijarm van het meer loopt een houten brug naar een eveneens uit hout opgetrokken restaurant. Dit plaatje is bekend uit veel reisfolders. Emerald lake is ook al heel lang bekend in het rijtje van Lake Louise etc..

Wij wandelen de brug over naar het restaurant. Buiten komen we Bill en zijn vrouw Pamela tegen. We wisten wel dat ze hier ergens moesten zijn, omdat we pal voor hun motorhome hebben geparkeerd. Nadat we wat hebben gepraat, gaat ieder zijns weegs. In het restaurant krijgen we een plaatsje bij het haardvuur. We hebben copieus geluncht.

Als we warm en voldaan verder gaan, worden we vergast op uitzicht op Mount Stephen en Mount Dennis. Eenmaal weer op de "Trans Canada" krijgen we ruim zicht op de "Hanbury glacier". Je komt echt ogen te kort. Heel bijzonder. Plots zie ik een picknickplaats naast de weg. Het lukt er te stoppen. De plek is gelegen aan de "Kicking Horse River"en is erg fraai en biedt tevens de kans rustig van de omgeving te genieten.

We verlaten Yoho en rijden via Golden naar Glacier National Park. Tot nu toe hebben we Golden en omgeving alleen kletsnat en met somber weer gezien. Als het zoals vandaag een keer niet regent, is het er geweldig. Een ruim dal met fraaie bergen er omheen. Aan het begin van Glacier Natl park zijn we voor het maken van foto's gestopt. We hebben dit trouwens op diverse plekken gedaan. De "Trans Canada"voert door Glacier via de "Rogers pass". Op deze weg zijn een aantal lawinetunnels. Rogers pass is namelijk berucht om zijn lawines. Op diverse plekken langs de weg zie je betonnen funderingen, waarop 's winters kanonnen worden geplaatst. Die kanonnen worden gebruikt om gecontroleerde lawines te veroorzaken.

In het Visitor centre draaien ze er een film over.

Ook "Glacier Natl park"hebben we niet eerder droog en onbewolkt gezien. Wat je nu ziet verklaart dan ook gelijk de naam van het park. Overigens drijven de eerste schapenwolken hier al weer binnen. Na het Visitor centre te hebben bezocht, hebben we ook nog een trail gelopen. Nou was die trail kort en over een bordwalk, dus dat viel nog wel mee. Erg spannend en zeker in vergelijk met de goed zichtbare bergwereld was onze trail niet. Het betrof hier de "Hemlock grove trail". We hebben ooit de "Giant Cedar trail"gedaan, nou die was mooier.

Verder rijdend en echt van de ene verbazing in de ander vallend passeren we "Albert Canyon Hotsprings". We bereiken om 16.00 uur de stad Revelstoke. Revelstoke is een spoorwegstad en is dus langs het spoor gebouwd. In Jasper de CN, hier de CPR ( Canadian Pacific Rail). Als we langs de hoofdstraat rijden op weg naar een "foodstore", lopen we in op twee locomotieven die een enorme trein trekken. Gonda maakt foto's vanuit de rijdende motorhome en heeft gelijk chance met de machinist.

In het winkelcentrum onze boodschappen gedaan en daarbij voor het weekeinde lekkere taart gekocht.

Even voorbij Revelstoke checken we in bij het Canada West RV-Park. Ik heb dat adres van internet. Nu we er zijn doet het enigszins verlopen aan. We kunnen gaan staan waar we willen. Er zijn drie klanten. We horen de weg en de spoorweg maar zien geen van beiden. De wasserette en het overige sanitair is echter dik in orde. Onze ANWB/AAA kaart geeft ook nog eens 10% korting. En uh, oh ja , het is hier niet meer zo koud.

Het weer : Perfect

Wild : een Eekhoorn en wat vogels

Vorige pagina - Inhoudsopgave - Home - Volgende bladzijde