Vrijdag 27 september 2002 Ucluelet- Victoria

Vanmorgen tijdens het ontbijt nog even leuk mensen gekeken. Onder onze buren zitten toch wel een paar vreemde vogels. Zo loopt een persoon, pas later blijkt het een vrouw te zijn, op pantoffels en gehuld in de meest afzichtelijke badjas naar het toiletgebouw. Haar partner mag er ook zijn. Hij heeft waarschijnlijk een dure kapper, al zijn haartjes liggen even netjes en zijn van de zelfde zilver metallic kleur. Boeiend!

Na het ontbijt nemen we afscheid. Afscheid van de twee beren aan de overkant, de zeehonden in het water naast onze motorhome en afscheid van het prachtige uitzicht over de haven van Ucluelet.

Het eerder door mij beschreven stel staat voor ons bij de sani-dump. Terwijl hij al het werk doet zit zij aan tafel rustig te lezen. Voor de sfeer staat een fruitmand op tafel. Ik weet niet hoe ze die hebben vastgezet, moet je me niet vragen, maar toen ze later wegreden en zij voorin naast hem zat, stond de fruitmand nog op tafel.

Ook wij rijden weg, we willen eerst gaan tanken; gas en benzine of zoals men hier zegt propane and gas. Maar bij het enige tankstation in het dorp aangekomen, heerst daar niet alleen de gebruikelijke chaos, maar blijken ze ook nog eens geen propane of LPG te verkopen. Wij controleren de vooraden nog eens en stellen vast, dat het dan maar in Port Alberni moet gebeuren. Off we go.

Daar waar ik eerder schreef dat de weg van en naar Port Alberni zo is opgeknapt, moet ik vandaag toch vaststellen, dat het langs Kennedy Lake zeker nog niet zo is. Hier hebben veel scherpe en korte bochten langs steile rotswanden de overhand, ook blijkt hier een stijgingspercentage van boven de 15 heel normaal. Eigenlijk pas vanaf de luxe rest area 40 kilometer voor Port Alberni is de weg goed aangelegd en verbeterd sinds 1997.

De zon staat vandaag hoog aan de hemel en wij genieten zeer. Van ons plan om te stoppen bij de kreek met de grote rotsblokken, komt niets terecht omdat we de plek gewoon gemist hebben. Jammer!

We zijn eigenlijk heel snel (maar toch pas na 2 uur) in Port Alberni. Bij Petro Canada aldaar gaan we tanken. Ik rijd eerst naar de LPG pomp. Het kortgebroekte meisje dat het tanken gaat uitvoeren ( je mag dat nooit zelf doen) vraagt mij eerst of de tank van het type zelfstopper is. Als ik haar daarop antwoord dat ik dat niet weet, kijkt ze me zo raar aan, dat ik moet uitleggen dat het een huurauto is. Als er dan vervolgens maar 14 liter gas in gaat is zij pas echt bedroefd. Wij eigenlijk ook, want dit betekend, dat de tank nog niet eens half leeg is. De meter buiten op de tank evenals de meter binnen, deden ons geloven dat het gas bijna op was. Had ik toch beter moeten luisteren naar de mevrouw van het verhuurstation, die van mening was, dat de inhoud van zo'n tank voldoende is voor drie weken, dat is dan inclusief douchen, verwarmen, warm water koken en koelen.

Na het tank avontuur rijden we naar het plaatselijke spoorwegstation. Niet alleen moet daar drie keer per dag een passagierstrein van VIA-rail stoppen, er rijdt bovendien een stoomtrein voor bezoekers van de plaatselijke "Mill". Ik weet niet wat die fabriek maakt, maar kennelijk is dat wel interessant. Bij het station aangekomen, het gebruikelijke beeld, alles verlaten. Er lag zelfs een stapel post onder de brievenbus in de deur. We hebben alles nog eens nagekeken en dan blijkt de laatste stoomtrein van dit seizoen op 2 september te hebben gereden. De stoomtrein in het bosbouwmuseum te Duncan heeft de zelfde einddatum. Die excursie kan dan ook gelijk geschrapt worden.

We rijden dwars door Port Alberni naar de weg richting Nanaimo. Mooie weg sterke stijgingen en veel werkzaamheden. De weg rond Nanaimo is erg druk. (Wat zullen wij straks schrikken van de A2). Op een rest area langs de Trans Canada Highway, bij Nanaimo bay gebruiken we de lunch. Het is hier prachtig. Je hebt een schitterend uitzicht op zee en de eilanden voor de kust. Ook enkele bergen, die volgens ons op het vaste land liggen, zijn goed zichtbaar.

Na de lunch zijn we al snel bij een afslag, die ons een scenic route beloofd naar Chemainus. Nou het is inderdaad een leuk weggetje. In Chemainus hebben we enige tijd in het zonnetje langs de muurschilderingen gelopen. We hebben zelfs een kaart waarop ze allemaal zijn afgebeeld. Ondanks het mooie weer is het niet druk. We zijn deze keer ook iets sneller uitgekeken en wat minder onder de indruk. Het een en ander laat onverlet, dat er een paar prachtige kunstwerken bij zijn.

We kopen een ijsje. Het worden van die enorme dingen met een servetje. Lekker, dat wel, maar eigenlijk teveel. Bovendien ik moest natuurlijk gelijk morsen.

Na wat winkeltjes te hebben bekeken, rustig onze trip voortgezet.

Duncan Kondigt zich aan. Langs de weg talloze borden met namen van toeristisch interessante plaatsen; van Koi kwekers, pottenbakkers tot het oudheidkundig museum aan toe. Alleen geen bordje naar het Forest museum. Ook het Native heritage museum staat pas aangekondigd als je technisch al niet meer kunt afslaan. Nu zijn we van al onze "trillseeking adventures" van de laatste dagen wat moe en dus zetten we onze reis naar Victoria gewoon voort. In betere dagen waren we waarschijnlijk wel ergens gekeerd.

Vlak voor Victoria liggen op een heuvel twee viewpoints met waarschijnlijk de mooiste uitzichten van het eiland. Het is op straffe van een hoge boete verboden om links af te slaan. En dus......

Bij afslag 8 verlaten we de Trans Canada, een bordje camping wijst naar rechts. Dit alles is gepland omdat we op Fort Victoria RV Park willen verblijven. Volgens ons boekje moet je na de afslag na drie kilometer etc....

We passeren een drukke kruising en rijden rechtdoor, omdat op de dagteller die drie kilometer nog niet op zijn. Even later sta ik op de splitsing met Royal View Road. Nou daar moeten we niet zijn. We zijn natuurlijk bij de afslag de verkeerde kant op gereden. Wij terug en vanaf de afslag drie kilometer afgereden op zoek naar verdere aanwijzingen naar de camping. Na vijf kilometer passeren we de gevangenis. Dit is duidelijk we moeten terug. We passeren weer de kruising met weg 1. De teller nauwlettend in de gaten gehouden en na 1.9 kilometer ben ik weer bij die drukke kruising, waar we een half uur geleden ook al waren, alleen zien we nu een campingbordje dat naar rechts wijst. Als we die richting volgen, zie we vrijwel direct een bord van de camping.

De meisjes bij de receptie zijn spontaan, service gevoelig en snel van begrip. We krijgen een mooie plek. Het ene meisje kan ons verstaan en zelfs een paar woorden Nederlands spreken.

Deze camping heeft al haar formulieren in drie talen, Engels, Duits en Nederlands. We reserveren gelijk voor de tour met de naam "Best of Victoria" die ons een stadsrondrit en een bezoek aan Butchards garden brengt.

Wij parkeren het voertuig en gaan snel naar de bushalte van bus 14. We hebben een instructie foldertje in het Nederlands meegekregen. Het is nog wel een paar minuten lopen en wat wachten bij de halte, maar de bus brengt je voor CAD 1,75 naar hartje stad.

We stoppen precies voor de boekhandel "Chapters". Op de bovenverdieping is een koffieshop van Starbucks. Na gewinkeld te hebben zoeken we een restaurant. Het mag vandaag niet zoveel kosten en zo belanden we bij "Smitty's". Dit is een eenvoudig restaurant, te vergelijken met Alberts Corner. Hier wordt je overigens wel gewoon aan tafel bediend. De sfeer is gezellig en het eten; eenvoudig, goed en goedkoop.

Voldaan lopen we naar de haven voor het Empress hotel. Het is hier vanavond heel gezellig. Het is warm en de mensen beginnen aan het weekeinde. Er heerst een goede atmosfeer daar.

De bus brengt ons weer terug. Ik stel vast, dat ik een provinciaaltje ben geworden. Wat ziet die jeugd er tegenwoordig uit. Nog een woord over zeden en gewoonten. In de bus moet je betaald hebben. Dat kan hier door de benodigde cash in een gleuf te storten, door een credit card- achtige pas door de magneet lezer te halen of door het afstempelen van je kaartje. Niemand die dat controleert. Maar iedereen betaald. Zwartrijden? kent men hier niet, geen geld? Lopen!

Het weer : maximaal. Zonnig en warm.

Wild : twee Beren.

Vorige pagina - Inhoudsopgave - Home - Volgende bladzijde